De CO2 voetafdruk van melk

Klimaatverandering ten gevolge van broeikasgasemissies is een centraal thema van onze tijd, dat alle aspecten van het maatschappelijke leven raakt. De landbouw is de economische sector die het sterkst door de klimaatverandering wordt getroffen: veel landbouwbedrijven in Europa hebben de effecten van de klimaatverandering de afgelopen jaren aan den lijve ondervonden. Zware regenval en langdurige perioden van regen, hitte en droogte hebben geleid tot aanzienlijke opbrengsten kwaliteitsverliezen. Met een aandeel van ongeveer 7,3 procent in de totale Duitse broeikasgasemissies is de landbouw echter ook een van de veroorzakers en daarom moet ze klimaatvriendelijker gaan werken.

DMK heeft daarom het thema klimaatbescherming in haar ondernemingsen duurzaamheidsstrategie verankerd en is voortdurend op zoek naar manieren om dit te bevorderen. Een daarvan is het gebruik van de rekentool TEKLa (een afkorting van Treibhausgas-Emissions-Kalkulator-Landwirtschaft, oftewel broeikasgasemissiecalculator landbouw) op basis van de melkproductie. Deze is ontwikkeld door de Landwirtschaftskammer Niedersachsen () en bepaalt de CO2-voetafdruk (gram CO2 per kilogram melk) van een bedrijf en geeft aan welke mogelijkheden het bedrijf heeft om de broeikasgassen tot een minimum te beperken.In een eerste fase werd het gebruik van TEKLa getest bij 120 DMK-melkveehouders.

De tool bleek zeer praktisch te zijn en dicht bij het dagelijks leven te staan, aangezien hij bij de berekening van de CO2-voetafdruk de gebieden analy-seert die het landbouwbedrijf rechtstreeks kan beïnvloeden. Er wordt gekeken naar het voer, de bemesting, de productietechnologie en het elektriciteitsverbruik. Uit de resultaten bleek dat de deelnemende bedrijven al goede resultaten hadden geboekt.

Het grootste potentieel voor verbetering van de CO2-voetafdruk komt van het management rondom de koe. De meest klimaatvriendelijke koe van tegenwoordig is een koe die een lange levensduur heeft en in die tijd veel melk geeft. De koe gebruikt haar hulpbronnen optimaal. Een goede gezondheid en het op peil houden van de prestaties van de dieren gedurende een zo lang mogelijke periode zijn dus centrale factoren voor het verminderen van broeikasgassen in de veehouderij.

Ook het niveau en de kwaliteit van de opbrengst aan ruwvoer van eigen teelt biedt in potentie de mogelijkheid om de uitstoot aanzienlijk te verminderen. Een hoog aandeel ruwvoer in het rantsoen is belangrijk, aangezien meer broeikasgassen vrijkomen naarmate het aandeel aanvullend krachtvoer voor melkvee toeneemt. Dit komt omdat de productie van dit krachtvoer zeer veel energie vereist en dus extra emissies veroorzaakt. Bovendien moet de uitstoot door de import van de afzonderlijke bestanddelen van deze veevoeders er nog eens bij opgeteld worden. De teelt van ruwvoer is echter sterk afhankelijk van het weer en is daarom slechts in beperkte mate stuurbaar.

Het onderzoek met de TEKLa-tool heeft ook bevestigd dat het gebruik van methaanemissies voor energie-productie in biogasinstallaties kan bijdragen tot een aanzienlijke vermindering van broeikasgassen. Voor elke procent mest die de melkveehouder vergist, kan de CO2-voetafdruk met een gram worden beperkt. Bovendien kan de uitstoot van broeikasgassen worden verminderd in vergelijking met conventionele elektriciteitsen warmteopwekking. Mestvergisting wordt beschouwd als een bijzonder klimaatefficiënte energieproductieme-thode, aangezien broeikasgasemissies door opslag worden vermeden. Na de geslaagde test van de tool zal TEKLa nu op nog eens 150 bedrijven worden ingezet om nog meer inzicht te krijgen in broeikasgassen binnen de zuivelketen en een op feiten gebaseerde discussie over het onderwerp te kunnen voeren.