Boerderijmanagement in plaats van clichés

Laura grijnst. Tijdens het voeren van de ruige Galloway meststieren blaast de wind een pluk hooi op de rug van een dier. Goedmoedig wacht de stier tot het voedsel op de grond valt. Het is een klein, grappig moment voor de jonge melkveehouder. “Er gebeurt hier altijd wel iets waar ik van geniet,” zegt de 20-jarige met een open blik wat over leven op de familieboerderij. En zoals elk lid een rol heeft, zorgt Laura voor de melkmachines, koeien en kalveren. Haar zus Marieke doet het papierwerk en bemoeit zich niet met Laura’s werk. Zo ziet succesvol teamwork eruit, vinden de zussen. De jonge vrouwen lijken niet alleen uiterlijk op elkaar. “We hebben ook dezelfde interesses,” aldus de 22-jarige Marieke. Dieren, natuur, technologie, werken in de frisse lucht – hun gemeenschappelijke doel is als vierde generatie het bedrijf van hun grootvader in Cappel, Nedersaksen, met 150 dieren, voortzetten. “Na onze schooltijd realiseerden we ons dat dit echt is wat we willen, maar dan wel met z’n tweeën.” Hoewel hun opvolgingsbesluit laat werd genomen in vergelijking met de naburige bedrijven, hebben de jonge boerinnen steekhoudende redenen. Goede arbeidskrachten zijn moeilijk te vinden – de zussen verdelen de taken onderling of doen ze zelfs samen. Hierdoor hebben ze meer vrije tijd en een betere balans tussen werk en privé. Dat is belangrijk voor hen.

Dat de zussen het bedrijf overnemen is niet vanzelfsprekend. Laura en Marieke Allers vertegenwoordigen een minderheid in de Duitse landbouw, want slechts een kleine elf procent van alle boerenbedrijven wordt gerund door vrouwen. Dat aantal is de afgelopen decennia nauwelijks toegenomen. En toch tonen steeds meer jonge vrouwen interesse in het beroep – volgens het Federale Bureau voor de Statistiek willen meer vrouwen boer worden. Het aandeel vrouwen in nieuwe beroepsopleidingen is sinds 2011 gestegen tot 22 procent. Het beroep heeft dus een aantrekkelijker imago gekregen, maar het boerderijbeheer niet. De zussen kunnen niet precies uitleggen waarom. “We hebben niet het gevoel dat wij vrouwen een ander perspectief hebben,” zegt Laura. Het maakt niet echt uit of een man of een vrouw het bedrijf runt. Waar het om gaat is dat je van het werk houdt en dat de landbouw een toekomst heeft. “Maar natuurlijk zouden we graag zien dat meer vrouwen een bedrijf durven te managen.” 

Laura en Marieke bereiden zich voor op de overname met eenberoepsopleiding aan de agrarische school in Schiffdorf, die ze deze zomer zullen afronden. Daarna volgt over twee jaar het examen voor Meister (meester-vakman) aan de vakschool. De “Allers-Sisters” worden door hun klasgenoten gezien als rolmodellen. Ook leeftijdsgenoten die niet in de landbouw werken, tonen respect. “We horen van alle kanten dat ze het stoer vinden, ook omdat zij die vroege werktijden niet aan zouden kunnen,” vertelt Marieke. Daar moest zij ook aan wennen, maar haar passie v voor dieren zorgt dat ze haar bed uit komt. Daarbij hoort ook een optimistische kijk op de toekomst, die beide zussen delen. Ze weten dat de melkveehouderij voor enorme uitdagingen staat bij het implementeren van dierenwelzijn en duurzame productie. Daarom willen ze een poging doen om te laten zien hoe landbouw echt werkt. “Consumenten hebben een verouderd beeld van de melkveehouderij,” zegt Laura. “Goede voorlichting had al veel eerder moeten plaatsvinden, om te laten zien dat we voorop lopen met technologie en dat we meer voor het milieu doen dan men denkt.” 

Dat maakt het des te belangrijker dat mensen luisteren naar wat melkveehouders te zeggen hebben. De Allers-zussen willen dit bereiken via kleine projecten. Zo hebben ze onlangs kinderen en toekomstige leerkrachten een rondleiding gegeven, om te laten zien wat melk zo waardevol maakt. “Ze moeten zien dat achter het voedsel een dier staat dat eet, drinkt en een slaapplaats nodig heeft.” En dat heeft zijn prijs. Het is nog niet duidelijk wanneer Marieke en Laura het bedrijf precies gaan overnemen. Ze overleggen met de hele familie bij het nemen van beslissingen over veehouderij en hoge investeringen. “Het ontbreekt ons gewoon nog aan de ervaring,” zeggen de zussen. Hun vader Hauke beschikt daar wel over en hij vertrouwt er vol trots op dat zijn dochters, als volgende generatie, het bedrijf zullen voortzetten.